Sportpaleis, here we come...

19 december 2022

Decospan Menen - Waremme Volley: 2-3

Setstanden: 25-16, 25-19, 31-33, 20-25, 16-18

Na 16 jaar is het eindelijk gelukt! De memorabele finaledag in Knokke-Heist krijgt een verlengstuk in Antwerpen. Net als in de titelfinales vorig seizoen wordt Knack Roeselare de tegenstander. Er komt dus een nieuw West-Vlaams feest, met een volksverhuizing via de E17.

Over de loting vloeide vooraf heel wat inkt. Die was inderdaad flink in het voordeel van Decospan Menen. Toch kon het bekeravontuur ook al in de achtste finale voorbij zijn geweest. Nadat Guibertin eind oktober - toen er nog heel wat zand in de Meense machine zat - in set 2 via 12-25 (!) op 2-2 was gekomen, had de thuisploeg een tiebreak nodig om door te stoten naar de volgende ronde. Het moeilijkste werk zat er toen op. De kwartfinale in het zaaltje van Wijgmaal was leuk, maar het niveauverschil te groot. In de halve finale liep het veel vlotter dan in de verloren competitiewedstrijd tegen Waremme, enerzijds door de blessuregolf bij de Wawa's, anderzijds door het veel betere spel van Menen (met onder meer een ongeziene 8-25 in de heenwedstrijd).

Achteraf gezien heeft Menen zijn favorietenrol waargemaakt in de rechtertabelhelft, al de rest is praat achteraf (in het geval van twijfels over de loting, ook praat vooraf). Laat ons het erop houden dat de gunstige loting werd afgedwongen door het vorige grand cru-seizoen. Deze bekerfinale is ook de ultieme revanche op de zure uitschakeling uit 2021 tegen de latere bekerwinnaar Gent. 

Knack Roeselare is de oververdiende andere finalist. De buren razen momenteel door de competitie en schakelden achtereenvolgens Achel, Gent en Maaseik uit. We moeten hopen dat ze eind februari al wat over hun vormpiek heen zijn en wij verder blijven groeien. In ieder geval maken we er een sportieve hoogdag van, met een supporterslegioen dat de finale uit 2007 evenaart of liever nog overtreft.

De terugwedstrijd zelf dan. Menen startte met de vertrouwde namen, Waremme moest met Cocchini (normaal tweede libero) alweer voor een andere naam op de receptie-hoek kiezen. Zijn collega Madsen tekende met veel enthousiasme voor het eerste bezoekende punt. Kindt werd meteen druk gesolliciteerd en zorgde bij 7-4 voor een kloofje. Abinet hing met een ace de bordjes gelijk. Stuer toverde even later een mooie defense uit zijn armen, afgerond door Hänninen (9-7). Het zou uiteindelijk tot 14-13 duren voor er een nieuwe driepuntenkloof kwam. Capet haalde met zijn zware opslagen uit naar 17-13. De volgende rotatie ging het in één ruk naar 21-14. Decospan demonstreerde nu en bij 25-16 was de voorlaatste stap naar het Sportpaleis gezet.

Vanaf de start van set 2 leek Decospan er korte metten mee te willen maken. Van 2-0 (Jiri N'Gapeth) over 5-1 (killblock Sinnesael) naar 10-5 (serve Capet). Waremme probeerde met een dubbele wissel het tij te keren, maar het Meense blok stond pal en er werd goed geserveerd (ace Hänninen voor 15-8). De ingevallen Schroeven, Fafchamps en Vandooren milderden nog tot 16-12, maar een nieuw blok van Van de Velde zorgde voor 21-14. De eerste setbal bij 24-18 werd gered door Madsen, maar bij de volgende Sportpaleisbal plantte de Deen zijn voet over de opslaglijn.

Dat Waremme uiteindelijk nog de wedstrijd zou binnenhalen, is een voetnoot waar geen kat om maalde. Het gaf coach Depestele bovendien de kans om Vanneste, Dedeyne, Dermaux, Ocket en Bille speelgelegenheid te geven.

We zien elkaar dus op 26 februari in het Sportpaleis. De mannenfinale wordt normaal gezien om 14u gespeeld, maar blokkeer toch maar een volledige dag. Het wordt memorabel. Details over tickets, bussen en andere arrangementen kunnen we hopelijk binnenkort delen.

(Stijn)