Nog wat langer wachten op een prijs

11 februari 2024

Decospan Menen - Knack Roeselare: 1-3

Setstanden: 17-25, 27-25, 16-25, 12-25

Voor het tweede jaar op rij verhuisde volleybalminnend Menen naar Antwerpen en voor het tweede jaar op rij werd het een hoogdag voor de groene volleybalfamilie. Helaas woog de underdog ook deze keer te licht om de beker te ontfutselen van de topfavoriet.

Beide coaches brachten de verwachte namen tussen de lijnen. Van Hoyweghen, De Vleeschhauwer, Dukic, Vandecaveye, Van de Velde, Verhamme, Stuer en Bille bij Decospan Menen, D'Hulst, Rotty, Plaskie, Verhanneman, Coolman, Treial en Deroey bij Knack Roeselare. In de tribunes kleurde het Menen-vak iets groener dan het blauwe Knack-vak.

De finale begon met een veelbelovende rally, afgerond door De Vleeschhauwer. Zoals we Roeselare kennen, namen ze al snel over na een blok van Coolman op Verhamme. Een outaanval van Eliot leidde tot 4-8. Een degelijk Knack liet Menen niet in de set komen en stoomde via 15-21 door naar 17-25, onder meer dankzij een opslagreeks van de afscheidnemende Depovere.

Spannender werd het in set 2. Vanuit een degelijke verdediging en aanvallend net geen 50% hield Decospan lang gelijke tred. Bij 19-21 leek Knack wel op weg naar setwinst. Menen knokte zich echter terug in het spoor en verzilverde twee setballen. Dukic smashte de tweede tegen de vloer van het Sportpaleis. Het groene vak ging uit zijn dak.

Waren we vertrokken voor een stunt? Bij 8-16 in set 3 mochten de ambities om een tweede set binnen te rijven de prullenmand in. Rotty was na een onopvallende start nu helemaal onder stoom gekomen en Knack verzilverde quasi elke kans om te scoren (70% geslaagde aanvallen in die set). Tegen die blauwe efficiëntie kon Menen weinig inbrengen en over 12-21 werd het maar liefst 16-25.

De vierde set begon met een blessure voor De Vleeschhauwer. Het was het begin van het einde, want het licht ging helemaal uit bij Decospan. Perezic zocht voortdurend de Roeselaarse blokhanden, maar vond ze niet. Op de hoeken konden zowel Dukic als Vandecaveye al helemaal niet meer scoren in dit laatste bedrijf. Een troosteloze 12-25 zorgde voor een wat bittere nasmaak.

Even hebben de troepen van Frank Depestele wat twijfel kunnen zaaien bij de buren, maar zoals vooraf verwacht en gevreesd bleek het surplus aan talent en ervaring bij Knack toch te groot. Net als vorig jaar mocht kapitein Verhanneman de beker in de lucht steken - zijn negende al. En net als vorig jaar kreeg Menen ondanks de nederlaag een daverend applaus van de meegereisde aanhang. We hebben er toch maar weer gestaan...